Ξεκινάς απ' το μηδέν για να φτάσεις ως το δέκα ξέγνοιαστος, ξεκούραστος απηλλαγμένος από κάθε βάρος αχρείαστο ή και χρειαζούμενο... γεμάτος όρεξη κι άσβεστη την φλόγα της επιθυμίας σου και πας και σκοντάφτεις επάνω στο ένα.
Έπειτα, με ύφος αθώου το χρεώνεις μονολογώντας, στην "παιδική" βιασύνη που σε διακρίνει. Κατάλοιπο των παιδικών σου χρόνων.
Σηκώνεσαι με αναστηλωμένο τον ενθουσιασμό αλλά και τη βεβαιότητα ότι δεν έγινε και τίποτα, υποκρινόμενος στον ίδιο σου τον εαυτό πως δεν είδες τις αμυχές και συνεχίζεις την ευθεία σου ανέμελα κι αφηρημένα όπως την πρώτη φορά και πας και σκοντάφτεις πάνω στο δύο!
Αλλά εσύ σηκώθηκες για ακόμη μια φορά με την ίδια παιδική ευδιαθεσία που σε διακρίνει, μιας και η κακή εκτίμηση της κατάστασης, δεν δείχνει να έχει περάσει ακόμη απ'το μυαλό σου σαν ενδεχόμενο.
Κάνεις πως δεν βλέπεις τα γδαρσίματα για ακόμη μια φορά και συνεχίζεις. Συνεχίζεις να αγγίξεις το δέκα αφού πρωτίστως απεκδυθείς το ένδυμα της ατυχίας που σου φόρεσαν οι δύο προηγούμενες στιγμές, ξανοίγοντας το βήμα σου με την ίδια παιδική αφέλεια.
Δεν θα βάλεις ποτέ μυαλό;
Προσπαθείς να ξεκολλήσεις το παντελόνι απ'τα ιδρωμένα σου πόδια. Πρύτανης του "πάμε άλλη μία..." και συνεχίζεις!
Πεπεισμένος πλέον ότι έμαθες απ' τα λάθη σου και σίγουρος ότι δεν θα επαναληφθούν ξανά, ξεκινάς με τον ίδιο άρρυθμο βηματισμό και μια απόχρωση στο βλέμμα ότι όλα θα πάνε καλά και ξανατρώς τα μούτρα σου πέφτοντας αυτή τη φορά πάνω στο τρία.
Εξ αίφνης συνειδητοποιείς πως ο,τι σε αποτελεί πια, δεν είναι παρά θυμός, αγανάκτηση κι απογοήτευση. Παρόλα αυτά όμως, έχεις έναν πολύ ισχυρό λόγο για να θες να συνεχίσεις κι αυτός είναι να φτάσεις ως το δέκα. Να πατήσεις την κορυφή. Να κερδίσεις το όνειρο. Να κατακτήσεις το ανέλπιστο... κι αυτή η ακαταμάχητη ιδιαιτερότητα να αγγίξεις το ιδανικό, τροφοδοτεί τη θέληση και το πάθος.
Να αμφιβάλλεις λοιπόν. Να αμφιβάλλεις για όλα, αλλά πολύ περισσότερο για εκείνα που βλέπεις! Δεν είναι τυχαίο που είχες τα μάτια σου ανοιχτά κι έβλεπες την ευθεία, αλλά σκόνταφτες πάνω στα σκαλοπάτια.
Η διαδρομή ως το δέκα, δεν ήταν, δεν είναι ευθεία και δεν θα είναι ποτέ ευθεία.
Είναι μια ανηφόρα γεμάτη σκαλοπάτια, ανεξερεύνητη με υπαρκτό τον κίνδυνο να ξαναστραπατσάρεις τη μούρη σου και για να φτάσεις ως το τέλος, θα πρέπει να αμφιβάλλεις.
Με τόλμη!
Μη φοβάσαι να αμφιβάλλεις.
Η αμφιβολία γονιμοποιεί τον στοχασμό και ο στοχασμός τη γνώση.
Λοιπόν; Τι λες Πρύτανη;
Πάμε άλλη μία;
Ο Γάιδαρος
Έπειτα, με ύφος αθώου το χρεώνεις μονολογώντας, στην "παιδική" βιασύνη που σε διακρίνει. Κατάλοιπο των παιδικών σου χρόνων.
Σηκώνεσαι με αναστηλωμένο τον ενθουσιασμό αλλά και τη βεβαιότητα ότι δεν έγινε και τίποτα, υποκρινόμενος στον ίδιο σου τον εαυτό πως δεν είδες τις αμυχές και συνεχίζεις την ευθεία σου ανέμελα κι αφηρημένα όπως την πρώτη φορά και πας και σκοντάφτεις πάνω στο δύο!
Αλλά εσύ σηκώθηκες για ακόμη μια φορά με την ίδια παιδική ευδιαθεσία που σε διακρίνει, μιας και η κακή εκτίμηση της κατάστασης, δεν δείχνει να έχει περάσει ακόμη απ'το μυαλό σου σαν ενδεχόμενο.
Κάνεις πως δεν βλέπεις τα γδαρσίματα για ακόμη μια φορά και συνεχίζεις. Συνεχίζεις να αγγίξεις το δέκα αφού πρωτίστως απεκδυθείς το ένδυμα της ατυχίας που σου φόρεσαν οι δύο προηγούμενες στιγμές, ξανοίγοντας το βήμα σου με την ίδια παιδική αφέλεια.
Δεν θα βάλεις ποτέ μυαλό;
Προσπαθείς να ξεκολλήσεις το παντελόνι απ'τα ιδρωμένα σου πόδια. Πρύτανης του "πάμε άλλη μία..." και συνεχίζεις!
Πεπεισμένος πλέον ότι έμαθες απ' τα λάθη σου και σίγουρος ότι δεν θα επαναληφθούν ξανά, ξεκινάς με τον ίδιο άρρυθμο βηματισμό και μια απόχρωση στο βλέμμα ότι όλα θα πάνε καλά και ξανατρώς τα μούτρα σου πέφτοντας αυτή τη φορά πάνω στο τρία.
Εξ αίφνης συνειδητοποιείς πως ο,τι σε αποτελεί πια, δεν είναι παρά θυμός, αγανάκτηση κι απογοήτευση. Παρόλα αυτά όμως, έχεις έναν πολύ ισχυρό λόγο για να θες να συνεχίσεις κι αυτός είναι να φτάσεις ως το δέκα. Να πατήσεις την κορυφή. Να κερδίσεις το όνειρο. Να κατακτήσεις το ανέλπιστο... κι αυτή η ακαταμάχητη ιδιαιτερότητα να αγγίξεις το ιδανικό, τροφοδοτεί τη θέληση και το πάθος.
Να αμφιβάλλεις λοιπόν. Να αμφιβάλλεις για όλα, αλλά πολύ περισσότερο για εκείνα που βλέπεις! Δεν είναι τυχαίο που είχες τα μάτια σου ανοιχτά κι έβλεπες την ευθεία, αλλά σκόνταφτες πάνω στα σκαλοπάτια.
Η διαδρομή ως το δέκα, δεν ήταν, δεν είναι ευθεία και δεν θα είναι ποτέ ευθεία.
Είναι μια ανηφόρα γεμάτη σκαλοπάτια, ανεξερεύνητη με υπαρκτό τον κίνδυνο να ξαναστραπατσάρεις τη μούρη σου και για να φτάσεις ως το τέλος, θα πρέπει να αμφιβάλλεις.
Με τόλμη!
Μη φοβάσαι να αμφιβάλλεις.
Η αμφιβολία γονιμοποιεί τον στοχασμό και ο στοχασμός τη γνώση.
Λοιπόν; Τι λες Πρύτανη;
Πάμε άλλη μία;
Ο Γάιδαρος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου