Θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί, και να ντύσω όση απάθεια μου απέμεινε με το κοστούμι του ντετερμινιστή. Να βγω έξω φορώντας την μοιρολατρική μου όψη και να βαδίσω στα σοκάκια της αναισθησίας χωρίς μια φορά να αρχίσει να κλειδωνίζεται το υπόβαθρο που έχω οικοδομήσει τη σιγουριά ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει.
Blog Archive
Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)