Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Άναρθρη κραυγη

Απρόσκοπτα κι απόψε η φαντασία γλιστράει στη γλαφυρότητα της σκέψης μου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που γλιστρά κι η οποιαδήποτε ανθρώπινη ανάγκη στη χαραμάδα της επιθυμίας και στρογγυλοκάθεται.
Με τον ίδιο τρόπο.. ίσως και λίγο πιο ύπουλα, να παρεισφρέουν κι οι πιο κρυφές μου επιθυμίες στα όνειρα.
Δεν ησυχάζει το ανθρώπινο μυαλό φίλε! Εκεί που θα κατασταλάξει σε κάτι έκει θα αρχίσει να παλινωδεί. Βλέπεις, αμα στη μέση μπαίνει η καρδιά, τι να σου κάνει κι αυτό; Κι όταν μάλιστα βλέπεις τις σκέψεις σου να κρατούν το τιμόνι και να γίνονται ανίκανοι οδηγοί τυφλών συναισθημάτων, εκεί μου 'ρχεται να βγάλω την πιο δυνατή και ανάρθρη κραυγή μου!

Ο Γάιδαρος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου